Χρήση του όρου «Κολλέγιο» στην επωνυμία, στον διακριτικό τίτλο ή στις εγκαταστάσεις ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου ή άλλου φορέα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ 268/2016
Ερώτημα
α. Aν, βάσει του ισχύοντος νομικού πλαισίου αδειοδότησης, απαγορεύεται στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο «Αριστοτέλειο Κολλέγιο», καθώς και σε κάθε άλλο φορέα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, να κάνει χρήση του όρου «Κολλέγιο» στην επωνυμία, στον διακριτικό τίτλο ή στις εγκαταστάσεις του. β. Αν η απαγόρευση αυτή μπορεί να έχει αναδρομική ισχύ. γ. αν νομιμοποιείται η υπηρεσία να προβεί σε ανανέωση της άδειας, με απαλοιφή του όρου «Κολλέγιο» από την άδεια αυτή δ. Αν η απαγόρευση αυτή αφορά και τα «ξένα σχολεία» τα οποία κάνουν χρήση του όρου «Κολλέγιο».
Απάντηση
α. Από της ισχύος του ν.4093/2012 αναπόσπαστο στοιχείο των αδειών που δίνονται από την αρμόδια Υπηρεσία του Υπουργείου είναι ο διακριτικός τίτλος της εκπαιδευτικής επιχείρησης, ο οποίος περιλαμβάνει το ονοματεπώνυμο και τον δηλωθέντα διακριτικό τίτλο, υποχρεωτικά δε τον τίτλο του τύπου της εκπαίδευσης που παρέχεται (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, κολλέγιο κλπ) περαιτέρω δε, ο διακριτικός αυτός τίτλος αδείας, πρέπει να χρησιμοποιείται υποχρεωτικά από τις μονάδες εκπαίδευσης ή κατάρτισης προκειμένου να μην προκαλείται σύγχυση ή κίνδυνος σύγχυσης ή παραπλάνηση των καταναλωτών σχετικά με τον πάροχο των επί μέρους εκπαιδευτικών υπηρεσιών όσον αφορά το είδος, το επίπεδο και τον απονεμόμενο τίτλο σπουδών,
β. Κάθε εκπαιδευτικός φορέας που έχει κατοχυρώσει εμπορικό σήμα από την αρμόδια Διοικητική Επιτροπή Σημάτων (Δ.Ε.Σ.) έχει αναφαίρετο δικαίωμα να το χρησιμοποιεί ως δηλωτικό των υπηρεσιών που παρέχει όχι μόνο στις υπό του οικείου νόμου ενδεικτικώς αναφερόμενες περιπτώσεις (άρθρο 125 παρ. 1 ν.4072/2012), αλλά και στις περιπτώσεις εκείνες όπου απαιτείται η χρήση του διακριτικού τίτλου ή της επωνυμίας, όπως εν προκειμένω είναι οι τίτλοι αποφοίτησης, τα διάφορα έντυπα, οι ιστοσελίδες διαδικτύου οι εγκαταστάσεις κλπ. Δεν νοείται, επομένως, εφόσον υπάρχει νομίμως αναγνωρισμένο εμπορικό σήμα (με σημαντική παλαιότητα) να απαγορεύεται εκ των υστέρων με διάταξη νόμου – και κατά συνέπεια να απαγορεύεται και από τη διοίκηση κατά την διαδικασία αδειοδότησης – η λεκτική συμπερίληψη αυτού ή μέρους αυτού στον διακριτικό τίτλο. Η συμπερίληψη εξάλλου στον διακριτικό τίτλο του είδους των παρεχομένων υπηρεσιών ως επιπρόσθετη υποχρέωση (εν προκειμένω: πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια εκπαίδευση) αποκλείει οποιαδήποτε σύγχυση του καταναλωτικού κοινού, που είναι και ο στόχος του νομοθέτη. γ. Όπως, περαιτέρω , σαφώς προκύπτει από το άρθρο 133 του ν. 4072/2012, το σήμα είναι περιουσιακό στοιχείο της επιχείρησης και του φυσικού ή νομικού προσώπου στο οποίο ανήκει, αφού μπορεί να ενεχυρασθεί, κατασχεθεί, εκποιηθεί ή και να μεταβιβασθεί ομού ή χωριστά από την επιχείρηση. Έχει δηλαδή το σήμα μια ξεχωριστή οντότητα σε σχέση με την επιχείρηση, συνδέεται άρρηκτα με τον δικαιούχο υπέρ του οποίου έχει αναγνωριστεί, ο οποίος έχει το δικαίωμα να το επιθέτει σε προϊόντα ή υπηρεσίες, εγκαταστάσεις αλλά και στον διακριτικό τίτλο αν το επιθυμεί. Με άλλα λόγια ο κάτοχος σήματος και ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης έχει διπλή κατοχύρωση έναντι του ανταγωνισμού τόσο από το σήμα όσο και από τον διακριτικό τίτλο
Κατ΄ ακολουθία των σκέψεων αυτών, η διοίκηση κατά τη διαδικασία τροποποιήσεως – εκδόσεως άδειας ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου δεν μπορεί να απαιτήσει από τον φορέα να αποσύρει από την επωνυμία ή διακριτικό του τίτλο τον όρο «κολλέγιο» εφόσον ο ανωτέρω έχει κατοχυρώσει πριν την ισχύ του ν. 4093/2012 σχετικό εμπορικό σήμα, το οποίο περιλαμβάνει τον όρο αυτό σε μείζον λεκτικό σχήμα με την δέουσα διακριτική δύναμη.
Το πλήρες κείμενο της ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ 268/2016 ΝΣΚ
