Με το ν.3919/2011 (άρθρο 2) καταργούνται όλοι οι αδικαιολόγητοι περιορισμοί στη πρόσβαση και άσκηση οποιουδήποτε επαγγέλματος. Ειδικότερα, μετά τη πάροδο τεσσάρων μηνών από τη δημοσίευση του νόμου, δηλαδή από τις 2 Ιουλίου 2011, παύει να ισχύει κάθε περιορισμός που:
– περιορίζει τον αριθμό προσώπων που έχουν πρόσβαση στο επάγγελμα,
– εξαρτά την χορήγηση άδειας από εκτίμηση ύπαρξης πραγματικής ανάγκης,
– θέτει γεωγραφικά όρια στο δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος,
– ορίζει ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ των ασκούντων το επάγγελμα,
– απαγορεύει τη δημιουργία περισσότερων εγκαταστάσεων από το ίδιο πρόσωπο,
– επιβάλλει ή απαγορεύει την διάθεση αγαθών από ορισμένου είδους επαγγελματική εγκατάσταση,
– επιβάλλει ή απαγορεύει την άσκηση επαγγέλματος υπό ορισμένη εταιρική μορφή,
– περιορίζει την συμμετοχή στο εταιρικό κεφάλαιο με κριτήριο την επαγγελματική ιδιότητα των συμμετεχόντων,
– επιβάλλει υποχρεωτικές κατώτατες τιμές,
– υποχρεώνει τον ασκούντα το επάγγελμα να προσφέρει μαζί με τη δική του υπηρεσία και άλλες συγκεκριμένες υπηρεσίες.
Όλοι οι πιο πάνω περιορισμοί αίρονται αυτόματα μετά τις 2 Ιουλίου 2011, χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε άλλη διοικητική πράξη.
Αντίθετα, απαιτείται η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, μόνο εφόσον κρίνεται αναγκαία η διατήρηση για κάποιο επάγγελμα ενός ή περισσότερων από τους πιο πάνω περιορισμούς και αυτό μόνο εφόσον συντρέχουν επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος.
Το Υπουργείο Οικονομικών έχει αποστείλει σχετικές επιστολές σε όλα τα αρμόδια Υπουργεία, με τις οποίες επίσης ζητήθηκε η ρητή κατάργηση κάθε αντίθετης απόφασης ή εγκύκλιου.
Πέραν της άρσης των ανωτέρω περιορισμών, με το άρθρο 3 του νόμου, μετά τις 2 Ιουλίου καταργείται και η απαίτηση έκδοσης διοικητικής άδειας για την άσκηση επαγγέλματος και αντικαθίσταται με την απλή αναγγελία έναρξης επαγγέλματος, συνοδευόμενης από τα απαραίτητα δικαιολογητικά.
Αν μετά τη παρέλευση τριμήνου από την υποβολή της αναγγελίας η αρμόδια αρχή δεν απαγορεύσει την άσκηση του επαγγέλματος, επειδή δεν συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις, το επάγγελμα ασκείται ελεύθερα. Και σε αυτή την περίπτωση, απαιτείται έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, μόνο εφόσον κρίνεται απαραίτητη η διατήρηση της αδειοδοτικής διαδικασίας. Αλλιώς η κατάργησή της επέρχεται αυτοδίκαια.
